Tangaali

“Where are we?” Rahul asked Sandy. Rahul, Sandy and Taran have no clue where they have come. “It looks like we are in 2nd floor of an auditorium”, Sandy murmured looking down the floor, looking at a huge staircase. They kept on moving step by step holding each others hand with the mild fluorescent light from some of the broken windows. Their hands are wet; eyes are wide open to get as much visibility as possible. “Taran… hold on…” Rahul shouted. Taran slipped and fell down!! Sandy quickly grabbed Tarans’s hand who is hanging down without a support. “Taran, hold on tight dude, my hand is slippery...” Sandy screamed… “Rahul get something to pull him up…” Rahul removes his belt and hangs down to Taran. “Taran, catch it”… Taran is shivering… he is not able to hold on. He is loosing the grip. “Sandy … pull me up pls.. pls..”. Taran slipped out of Sandy’s hand! Within no time Taran fell down from the first floor and started rolling down the stairs which was taking him down to basement. Step ...

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಣ್ಣನಿರಿಸಿ ಮೊಗ್ಗಾದ ತುಟಿಗಳ ಅರಳಿಸಿ ತುಟಿಗಳ ಹೊಲಿಸಿ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿ ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು ಕಚ್ಚಿ ಕೆಂಪಾಗಿಸಿ ಬರ ಸೆಳೆದು ಆಲಂಗಿಸಿ ಅಪ್ಪಿ ಮುದ್ದಾಡಿ ಎದೆಗೆ ಎದೆಯನಿರಿಸಿ ಕಿವಿ ಕಚ್ಚಿ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಮೀಟಿ ಮುದ ನೀಡಿ ಮೈ ಭಾರ ಹೊತ್ತು ಮೈ ಮರಗಟ್ಟಿ ಬಿಟ್ಟು ಚಳಿಯಲ್ಲೂ ಬೆವರಿ ಬೆವರಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಆಲಂಗಿಸಿ ಮಲಗಿದ ಮೌನ ಭಾವನೆಗಳ ಓಕಳಿ ಎರಡು ಹೃದಯಗಳ ಪಿಸುಮಾತು.. Image flicked from http://www.art.com/

ಸ್ನೇಹ ಒಂದು ಕವನ ನೂರೊಂದು ಭಾವನೆಗಳ ಮಿಲನ ಬದುಕಿನ ಜಂಜಾಟದಿ ಬೇಸತ್ತ ಮುಗ್ಧ ಮನಸಿಗೆ ತಂಪೆರೆವ ಅಮೃತ ಸಿಂಚನ..

ನಾ ಬಂದ ಕಾಲ ನನಗರಿವಿಲ್ಲ ಆಡಿದ ಆಟ ಮರೆತಿಲ್ಲ ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದು ರೊಟ್ಟಿ ತಿಂದು ಹಾರಿಸಿದ ಗಾಳಿಪಟದ ನೆನಪಿನ ಬಾಲಂಗೋಚಿ ಅಳಿದಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಸಿಲ್ಲ ಸ್ಪರ್ಶದ ಸವಿ ಮಾಗಿಲ್ಲ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಆಡಿದ ಮಾತು ಮರೆತಿಲ್ಲ ನಿನ್ನೊಲುಮೆಯ ಮುತ್ತು ಜಿನುಗಿಲ್ಲ ಗೆಳತಿ ನೀ ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲದ ಮುಪ್ಪು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಅದನ್ನು ನೆನೆಯೊ ಯೋಚನೆ ಈಗ ನನಗಿಲ್ಲ ನೀ ಇಲ್ಲದ್ದಿದ್ದರೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪು ನನಗಿದೆಯೆಲ್ಲ ಬಲು ಬೇಗ ನಾ ಬಂದು ನಿನ್ನಲ್ಲೆ ಸೇರುವೆನಲ್ಲ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜೊತೆಯ ಬಾಲಂಗೋಚಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ..!